tysiącem srebrnych nożyc szybko strzygą ciszę

Zawsze tak szkoda mi lata, każdego upływającego dnia. Siedzę na balkonie, przyglądam się kotu samobójcy na drugim piętrze i myślę o tym że każdy kolejny dzień będzie krótszy... Odleciały już chrabąszcze, gdzieś w oddali, pod ławką teraz opuszczoną, świerszcz pociera nóżką o nóżkę...